جغرافیای انسانی

اقوام(نژاد، زبان، دین و جمعیت)
شهرستان چادگان از جمله مناطقی است که اقوام ترک، بختیاری و فارس در آن ساکن اند و در تاریخ پس از صفویه، شاهد حضور ارامنه نیز بود که در پی سیاست های شاه عباس به این منطقه آمده و در طی سالیان بعد به ویژه دوره ی پهلوی از این منطقه رخت بربسته، مهاجرت کردند. طوایف ترک آن گونه که روشن است پراکندگی ایلات ترک در مناطق گوناگون ایران در پی مهاجرت های صورت گرفته از زمان سلجوقیان شروع و شتاب گسترده ای گرفت و در دورههای مغولان، تیموریان و صفویه نیز تداوم یافت. این منطقه در پرتو ویژگی های طبیعی و آب و هوایی ظرفیت پذیرش این مردمان مهاجر را دارا بود که در پی این مهاجرت ها بخشی از این قبایل و گروه ها در آن ساکن گردیدند. امروزه این اقوام با جمعیتی در حدود۲۷۰۰۰ نفر ۷۵ ٪جمعیت کل شهرستان چادگان را شامل می شوند که در بخش مرکزی شهرستان و اندکی در روستای فراموشجان بخش چنارود استقرار یافته اند.
طوایف بختیاری این ایل به دو شاخه کلی چهارلنگ و هفت لنگ تقسیم می گردد. هر شاخه به چند طایفه و هر طایفه به چند تیره و هر تیره به چند تن و هر تن به چندین اولاد و هر اولاد به چند خانوار تقسیم می شود.
از آن جایی که در ادوار پیش از پهلوی بخش چنارود چادگان، ییلاق ایل چهارلنگ و با اسکان عشایر، محل اسکان برخی از طوایف آن گردید، در این مبحث شاخه ی چهارلنگ مدنظر است. شاخه ی چهارلنگ خود به پنج طایفه تقسیم گردیده که عبارتند از محمود صالح، زلقی، موگویی، کیانرسی و ممیوند چهارلنگ. بختیاری ها که در بخش چنارود شهرستان چادگان ساکن اند، در چهار گروه تقسیم بندی می شوند. گروه اول، اولاد علی مردان خان و ابدال خان بزرگ هستند که خوانین چهارلنگ بوده و در چنارود با فامیل های مختلفی پراکنده اند و به طایفه ی خوانین یا اولاد مشهورند. این خوانین از طایفه ی محمودصالح هستند. گروه دوم، طوایف محمودصالح و ممزایی هستند که به آنها پرداخته می شود. بیشتر بختیاری های چنارود از طایفه ی محمودصالح از شاخه ی چهارلنگ بوده که به شش تیره تقسیم می گردند و عمدتاً در دوره ی پهلوی اول و در پی اسکان عشایر در این منطقه استقرار یافتند.

بیشتر بختیاری ها طی سال های اخیر به شهرها مهاجرت کردند و آنچه باقی مانده براساس سرشماری سال ۱۳۸۵ بالغ بر ۸۵۴۲ نفر و ۲۲ ٪از ساکنین شهرستان چادگان را تشکیل میدهند که پس از طوایف ترک، دومین گروه جمعیت این شهرستان با گویش بختیاری، دین اسلام و شیعه ی دوازده امامی هستند. هم چنین، مهمان نوازی و خون گرمی از خصوصیات اخلاقی بارز این قوم است.